vrijdag 18 maart 2016

Dag zoveelnogwat

Ja ja,

Dit wordt een beetje een ondergeschoven kindje geloof ik. Met veel moed aan begonnen en ook een beetje als stok achter de deur. Ik weet niet of ik echt geloofde dat als ik elke dag netjes een verslagje typte wat ik zoal gedaan had dat ik het niet zo snel zou verzaken. Misschien deep down toch niet, anders had ik de link wel op mijn FB gedeeld. Of misschien is het wel ingezakt omdat ik enkel de link naar een handjevol familieleden en vrienden heb gestuurd. Beetje kip en het ei verhaal.

Ik denk niet dat ik de verkeerde beslissing heb gemaakt. Dat het niet optimaal is gegaan zoals ik hoopte betekent niet dat dit niet de beste keuze was. Ik kan een ideaalbeeld schetsen van lange, ongestoorde tripjes naar de bibliotheek waar de dynamiek van een huishouden me niet zo afleiden, maar zulke beelden zijn juist het probleem. Wie zegt dat ik in de bieb niet urenlang voor me uit zou gaan zitten staren? Wie zegt dat ik onder druk van mijn eigen deadline de komende dagen niet nog een hoop werk verzet?

Ik ben wel echt tot rust gekomen. Op tijd naar bed en op tijd op. De twee (en in totaal denk ik drie) stapavondjes zijn uiterst beschaafd verlopen en hebben me nauwelijks wat gekost. Ik ben om de dag toch echt een rondje gaan hardlopen. Ik heb lekker veel (maar niet elke dag) een vers sapje gedronken. En ook bijna elke dag rode wijn en chocola gehad. Ik heb welgeteld drie boeken gelezen, een ook al is een boek van Heleen van Rooyen (lectuur, zeker geen literatuur) en de ander meer een verzameling tips van een bekende blogger, het is beter dan niets. De derde moet ik nog uitlezen. Ik heb heel erg de steun van mijn ouders gemerkt tijdens mijn verblijf hier, en zij die van mij. Ik heb mezelf eindelijk de volwassen look aangemeten die ik zo graag wilde maar niet de tijd en energie voor nam om die eens uit te vogelen. Ik heb eindelijk een Blendle account aangemaakt en al mijn computerbestanden uitgezocht. Als ik geluk heb krijgt mijn computer nog een fikse schoonmaakbeurt voor ik wegga en lukt het me om oude bestanden van een kapotte harde schijf te krijgen. Ik heb vier paar schoenen laten maken en hoop nog wat tijd te vinden om mijn andere kleding aan te passen. Ik heb quality time met mijn oom, met mijn nichtjes en met hen alle drie samen weten te besteden. Ik heb weer geleerd hoe het is om samen een plan te maken, om rekening met elkaar te houden, om iets fijns voor een ander te doen zonder reden. Ik heb waardevolle, zo niet levensbelangrijke lessen over wenkbrauwstyling van mijn zus gekregen. Ik weet niet of je het weet, maar wenkbrauwen zijn het tegenwoordig helemaal. Ik heb mijn ouders geleerd dat je niet zo veel eten weg hoeft te gooien. Zij hebben mij geleerd dat niet alles in het leven perfect hoeft te zijn. Ik heb geleerd dat het oké is om plannen te maken en die vervolgens niet of niet in zijn geheel uit te voeren. Ook al vertel je het iedereen. Ook al gebeurt het vaker dan één keer. Zo is het leven soms. Zo lang je je geliefden niet stelselmatig teleurstelt is er niets aan de hand.

Behalve het leeuwendeel van mijn scriptie is er nog één ding dat ik écht wil doen voor ik weg ga. Daar over later meer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten