Vandaag even geen scriptiegedoe, ik wil jullie wat vertellen over de bijzondere sociale context van het eiland Texel. Ik was het helemaal vergeten, maar Texel is niet alleen op gebied van natuur en ligging anders dan een stad, maar in het bijzonder op sociaal gebied. En waar beter om dat te ondervinden dan op ultiem sociaal medium: Tinder!
Ik denk dat hoe groter de stad is waar je woont, hoe normaler het is om Tinder te gebruiken. In kleine dorpjes heeft het ook niet zo'n zin. Je hebt de app zo 'uitgespeeld' en de kans om je exen, leraren, collega's, kennissen en misschien zelfs ouders tegen te komen is vreselijk groot. Een non-stop dilemma welke kant je moet opvegen. Geen doen. Behalve bij je ouders dan, dat spreekt voor zich.
Ik heb de app na één middagje swipen ook al uitgespeeld. Misschien een beetje oppervlakkig, maar de kwaliteit is ook een stuk minder.Trekken aantrekkelijke mensen eerder naar stedelijke gebieden? Hebben zij het gevoel voor 'iets meer' bestemd te zijn dan mensen die er doorsnee uitzien? Mocht daar wetenschappelijk onderzoek naar gedaan zijn zou ik vermoeden dat ze dit het Hollywood-effect zouden noemen.
Bij de paar matches die uitmondde in een gesprek werd al heel snel, zonder blikken of blozen, gevraagd wie mijn ouders zijn. Ook even wennen. Iedereen kent elkaar sowieso, als ze je niet kunnen plaatsen geeft dat denk ik een heel ongemakkelijk gevoel. "Huh, maar dan zouden we elkaar zeker al eens ontmoet moeten hebben, ik kwam vroeger ook altijd in die kroeg". Ja, of niet. Dat soort zaken worden hier wat serieuzer genomen. Ik ben zelf sowieso vreselijk in namen en gezichten, dus ik heb eigenlijk altijd een desoriënterende blik in mijn ogen bij dat soort conversaties. Ik moet dan gelijk denken aan de jongen die me op de derde date vroeg of ik niet meer wist dat we samen op de basisschool hadden gezeten. Stond mij echt niks van bij. Het zal je maar gebeuren...
Ik denk dat hoe groter de stad is waar je woont, hoe normaler het is om Tinder te gebruiken. In kleine dorpjes heeft het ook niet zo'n zin. Je hebt de app zo 'uitgespeeld' en de kans om je exen, leraren, collega's, kennissen en misschien zelfs ouders tegen te komen is vreselijk groot. Een non-stop dilemma welke kant je moet opvegen. Geen doen. Behalve bij je ouders dan, dat spreekt voor zich.
Ik heb de app na één middagje swipen ook al uitgespeeld. Misschien een beetje oppervlakkig, maar de kwaliteit is ook een stuk minder.Trekken aantrekkelijke mensen eerder naar stedelijke gebieden? Hebben zij het gevoel voor 'iets meer' bestemd te zijn dan mensen die er doorsnee uitzien? Mocht daar wetenschappelijk onderzoek naar gedaan zijn zou ik vermoeden dat ze dit het Hollywood-effect zouden noemen.
Bij de paar matches die uitmondde in een gesprek werd al heel snel, zonder blikken of blozen, gevraagd wie mijn ouders zijn. Ook even wennen. Iedereen kent elkaar sowieso, als ze je niet kunnen plaatsen geeft dat denk ik een heel ongemakkelijk gevoel. "Huh, maar dan zouden we elkaar zeker al eens ontmoet moeten hebben, ik kwam vroeger ook altijd in die kroeg". Ja, of niet. Dat soort zaken worden hier wat serieuzer genomen. Ik ben zelf sowieso vreselijk in namen en gezichten, dus ik heb eigenlijk altijd een desoriënterende blik in mijn ogen bij dat soort conversaties. Ik moet dan gelijk denken aan de jongen die me op de derde date vroeg of ik niet meer wist dat we samen op de basisschool hadden gezeten. Stond mij echt niks van bij. Het zal je maar gebeuren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten